“Walk towards the good in life and one day you will arrive”
Atticus
Het ontwakingsproces is niet allemaal rozengeur en maneschijn. En het is ook moeilijk uit te leggen aan jouw omgeving wat je allemaal meemaakt. Ze kijken jou vaak ongelovig aan : “Waar heeft zij het in godsnaam over ? Ze heeft ze zeker niet allemaal meer op een rijtje !”
Het lijkt soms alsof je al jaren een marathon aan het lopen bent. Je weet dat de eindmeet bestaat, maar deze is nog niet in zicht. Terwijl je aan de eerste kilometers bezig bent en aan een gestaag tempo verder loopt, ben je ervan overtuigd dat je gaat slagen, je ziet je kansen dat je dit tot een goed einde gaat brengen positief in !
Onderweg zijn er mensen die jou aanmoedigen, of die jou voorzien van de nodige drankjes om terug wat meer energie op te doen. Anderen kijken zwijgzaam toe vanaf de zijkant, ze denken : “Waarom loopt die zich nu zo te pletter te zweten ?”, ze zien er het nut niet van in ! Anderen roepen jou misschien na : “Geef het op, je kan beter stoppen, je haalt dit toch niet !”
Je begint te twijfelen aan jezelf en je vraagt je af of je ooit wel de eindstreep zal zien. Je denkt : “Och God wanneer gaat het nu eindelijk stoppen ? Is het nog ver ? Ik ben moe, ik ben afgepeigerd ! Ik kan niet meer ! Help !” Terwijl je in het begin nog een redelijk tempo kon aanhouden, lijkt het nu wel of je een blok aan jouw been meezeult ! Je hebt het gevoel dat je niet meer vooruitkomt, van lopen is er zelfs geen sprake meer !
Kruipend begeef je jou met jouw allerlaatste krachten naar de eindstreep. Je denkt dat je jezelf hebt afgemat door twijfels en zorgen maar je werd ook steeds opgehouden door de negativiteit van anderen, door hun leugens, hun haat, hun angst en ongeloof.
Toch is er iets diep in jou dat jou naar de eindstreep duwt. Iets in jou dat “weet” dat het einde nabij is, iets in jou dat jou de moed en de kracht geeft om verder te gaan. Iets in jou dat erop vertrouwt dat alles goed gaat !
Natuurlijk worden pas aan de finish de prijzen uitgedeeld en kan je dan pas jouw beloning in ontvangst nemen. Het is pas aan de finish dat je opgelucht kunt ademen na die helse inspanning ! Het is pas aan de finish dat je je realiseert dat je het altijd in jou had, het vermogen om dit tot een goed einde te brengen ! Het is pas aan de finish dat je op alles terug kan kijken en dat je beseft dat het de moeite waard was en welgemeend zegt : “Dank u wel God” !
Phuro! Be inspired!
Phuro! 